Thank you for the music

Carmen zet de radio aan. De pianoklanken van Tim Hardings How can we hang on to a dream klinken door de gezellige woonkeuken. De tranen springen in haar ogen. Het is één van de favoriete nummers van haar moeder. Haar moeder waar ze zielsveel van hield, maar die ze niet altijd leuk vond. Hun relatie was goed, maar ingewikkeld. Zeker na het overlijden van haar vader tien jaar geleden. Waar ze elkaar in vonden was de muziek. Haar ‘mamsie’ is vanochtend overleden en ze belt me met de vraag of ik haar wil helpen de uitvaart vorm te geven. Diezelfde dag nog ligt haar moeder in een wilgentenen mand in haar eigen woonkamer. Gewikkeld in een grote lichtroze doek die ze ooit uit India meenam. Er speelt muziek op de achtergrond. Haar kleinzoons schenken wijn, bier en fris voor de vrienden van Glenda die langskomen om afscheid te nemen. Iemand zet het volume van de luidspreker omhoog en keihard schalt Mamma Mia van Abba door de zonnige kamer. Iedereen danst, lacht en huilt als ze om Glenda heen staan.

Glenda heeft een graf uitgezocht op een natuurbegraafplaats. Op de dag van de uitvaart schijnt de lentezon uitbundig, maar is het nog koud. Haar kleinkinderen begeleiden haar het huis uit op muziek van Lenny Kravitzs Let love rule. Op de begraafplaats neemt iedereen, met een wollen dekentje op schoot, plaats op de banken van de buitenplaats terwijl we luisteren naar Perfect Day van Lou Reed. Carmen heet de mensen welkom en vertelt ingetogen en met veel liefde over haar moeder. Over haar keuzes, over hun bijzondere band, maar vooral over de muziek die centraal stond in haar te korte leven. Alle sprekers erna vertellen welke muziek hen aan Glenda doet denken. In de buitenlucht horen we muziek van de Beatles, Leonard Cohen, Kate Bush, Coldplay en de Beach Boys. Iedereen zingt zachtjes mee.

Na het slotwoord wandelen we naar het graf. Achter in de stoet loopt een vriend met een luidspreker. Daaruit klinkt zacht Mozarts Lacrimosa, als een opmaat naar een grootse finale als we bij het graf staan. Dan is het stil. Carmen en vijf kleinkinderen laten de mand geruisloos dalen. Op het moment dat de mand de grond raakt knalt de pianoriedel van Abba’s Dancing Queen uit de luidspreker. Als ‘you can dance, you can jive’ klinkt, vormt zich spontaan een cirkel rondom het graf. Iedereen zingt mee. Op de klanken van Thank you for the music met daarin Glenda’s favoriete quote zeggen we dag bij het graf: ‘What would life be without a song or a dance, what are we? So I say thank you for the music. For giving it to me.’