Actueel

Ze zaten in een kring. De vlammen trokken traag omhoog en de rook kringelde in wispelturige slierten naar de sterrenhemel. Het was stil, op het knetteren van het hout en het zachte geritsel van de wind door de bomen na. Geen kerkbanken, geen kaarsen in een zaal, geen rouwstoet. Alleen zij - zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen, vrienden en buren - rondom een kampvuur in zijn eigen achtertuin. Hij hield van eenvoud. Van verhalen die met een glimlach verteld worden, van het buitenleven en opwarmen bij een kampvuur, van de geur van dennennaalden en de smaak van sterke, zwarte koffie in zijn oude, roestige koffiemok. Hij geloofde dat herinneringen niet thuishoren tussen vier muren, maar buit…

Ze is nog een klein meisje als haar moeder overlijdt. Ze herinnert zich de drukte in huis, allemaal vreemde mensen, fluisterende stemmen, en haar broertje dat zachtjes huilt. Zes lange mannen met hoge hoeden en ernstige gezichten dragen een kist het huis uit. Haar vader zegt dat mama daarin ligt. Ze staat in de deuropening. De kille oostenwind blaast haar blonde haren uit haar gezicht. In haar ene hand heeft ze haar knuffelkonijntje vast, in de andere de hand van haar broertje. Ze wil dat mama thuisblijft. Een paar dagen later sneeuwt het. Ze staat, met haar nieuwe rode handschoentjes aan, met haar vader en broertje aan de rand van een graf. Een meneer zegt allemaal moeilijke woorden, e…

Ik zit aan de eettafel in een keuken waar het zonlicht uitbundig naar binnen valt. Tegenover me zit een man die de mooie herinneringen aan zijn vader naar boven probeert te halen. Zijn vader is die ochtend overleden en ze hebben al dertig jaar geen contact meer met elkaar. Met een glimlach vertelt hij over de lange tocht in de sneeuw in de winter van 1979. Zijn vader trok de slee met hem erop langs het bevroren kanaal. Beide de sjaal tot over de neus en de muts tot net boven de ogen om de koude sneeuwvlokken uit hun gezicht te weren. Tranen wellen op in zijn ogen. Tegelijkertijd met de mooie herinneringen komen ook de minder fijne naar boven. Hij zegt dat hij niet weet of hij naar de uit…

Het is een uur of 9 ’s avonds. De telefoon gaat over en ik hoor aan de stem dat ik een jonge vrouw aan de lijn heb. ‘Mijn man gaat dood’, zegt ze heel resoluut. Ik wacht met het stellen van verdere vragen omdat ik voel dat er meer aan de hand is. ‘Ja, of hij is eigenlijk dood, maar ook nog niet echt.’ Haar man wordt machinaal in leven gehouden omdat hij zijn organen gaat doneren. ‘Hij is dus hersendood, maar nog niet officieel overleden. Morgen gaat het gebeuren’, vertelt ze. De volgende dag kom ik bij haar thuis. Ze is inderdaad een jonge vrouw. Om haar heen dartelt een klein meisje van 1,5 dat vrolijk aan het spelen is. Ze heeft geen weet van de situatie van haar vader. De zwager van…

Er zijn uitvaarten die zo tegennatuurlijk voelen. Een vader belt en zegt dat zijn zoon een dag ervoor heeft besloten om uit het leven te stappen. Na een loodzware, onzekere dag en nacht in het ziekenhuis hadden ze hem zojuist los moeten laten. Een enorme brok ontstaat in mijn keel wanneer ik zijn leeftijd hoor. Ik veronschuldig me en zeg dat ik soms ook even niet weet wat te zeggen, waarna ik hem condoleer. Zijn moeder is verslagen, maar ook enorm vastberaden. Ze wil haar jongen zo snel mogelijk thuis hebben. We spreken af dat thuis dan ook de plaats is waar ze voor de laatste keer haar zoon wil verzorgen en aankleden. Ze willen zoveel mogelijk zijn familie en vrienden gelegenheid geven om…

Carmen zet de radio aan. De pianoklanken van Tim Hardings How can we hang on to a dream klinken door de gezellige woonkeuken. De tranen springen in haar ogen. Het is één van de favoriete nummers van haar moeder. Haar moeder waar ze zielsveel van hield, maar die ze niet altijd leuk vond. Hun relatie was goed, maar ingewikkeld. Zeker na het overlijden van haar vader tien jaar geleden. Waar ze elkaar in vonden was de muziek. Haar ‘mamsie’ is vanochtend overleden en ze belt me met de vraag of ik haar wil helpen de uitvaart vorm te geven. Diezelfde dag nog ligt haar moeder in een wilgentenen mand in haar eigen woonkamer. Gewikkeld in een grote lichtroze doek die ze ooit uit India meenam. Er spe…

Op zaterdag 15 maart 2025 bestaat Achaat Uitvaartverzorging 30 jaar. Op die dag speelt theatergroep ‘EnToen’ om 13.30 uur in De Bonte Wever in Assen de muzikale theatervoorstelling ‘Troost’ over rouwen en afscheid nemen. Aansluitend is er vanaf 14.30 uur een gratis informatiemarkt met verschillende standhouders op het gebied van rouw en verlies. Theatervoorstelling ‘Troost’ Iedereen rouwt op zijn eigen manier. De manier waarop we troost zoeken en de kracht proberen te vinden om met verlies van een dierbare om te gaan is voor iedereen anders. De één is enorm verdrietig, de ander voelt onmacht, weer iemand anders voelt zich schuldig en boos tegelijk. De hartverwarmende theatervoorstelling…

De kamer van vader in het verzorgingshuis moest binnen vijf werkdagen leeg zijn en daarom werd vader opgebaard in de Opbaarsuite. De broers wisten het al: het afscheid van hun vader wilden ze graag in familiekring houden. En nog belangrijker: ze wilden ook graag rekening houden met de jonge kleinkinderen voor wie het de eerste keer was dat ze met een overlijden in aanraking kwamen. Het zou een huiskamerafscheid worden in de Opbaarsuite met aansluitend een crematie bij het crematorium. Warm, ongedwongen en niet geregisseerd. Van te voren hielden we een kort kinderoverleg met de kleinkinderen. Tijdens dat overleg mochten alle vragen gesteld worden en werd er door omi aan de kleinkinderen gevr…

Vrijdag 15 maart 2024. U bent welkom om tussen 10.30 en 12.30 uur een kijkje te komen nemen aan de Portugallaan 54 in Assen. De koffie staat klaar. 

Een nieuwe stap in zorg voor afscheid.  Voor iedere uitvaart nemen wij de tijd die nodig en wenselijk is. We werken in een fijn team met betrokken en ervaren uitvaartverzorgsters. Samen met nabestaanden zoeken we naar wat belangrijk is geweest en waar uitdrukking aan gegeven mag worden tijdens het afscheid van een dierbare. Rituelen kunnen daarbij belangrijk zijn in de vorm van woorden, muziek of andere handelingen die troost kunnen bieden. En als er kinderen aanwezig zijn, zullen we hen betrekken bij het afscheid nemen. Een thuisopbaring kan helpen bij het afscheid nemen, maar het is niet in alle situaties mogelijk en wenselijk. Dan zijn er ook andere mogelijkheden waar u voor kun…

Ik loop over een prachtige oude begraafplaats in het bos. Geïntrigeerd door de namen en geboortedata op de grafstenen wandel ik over het hobbelige gras en probeer te lezen wat er op de stenen staat. Ineens zie ik aan de overkant, op een groen grasveld tegen de bosrand, een klein grafje staan. Ik ga door mijn knieën en zie dat het meisje, Trijntje, tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog is geboren. Ze werd maar twee jaar. Het grafje is netjes onderhouden. Links staat een kaarsje, ernaast een klein vaasje met kleurige bloemetjes. Een beeldje van een engeltje waakt over het grafje. Er is dus iemand die dit graf verzorgt. Wat bijzonder dat na meer dan honderd jaar dit meisje, Trijntje, nog…

Trijnie en Joke zijn druk bezig met de voorbereiding voor het afscheid van hun vader. Hij was nooit zo’n prater en ze vinden het dus ook lastig om te bepalen wat hij belangrijk zou vinden voor zijn afscheid. Destijds voor hun moeder was het eigenlijk vanzelfsprekend, zij was gelovig en lid van de kerk in het dorp. Samen met de dominee en hun vader hebben ze toen de dienst besproken en eigenlijk ging het op de manier zoals in de kerk elke uitvaartdienst verliep. Na de zegen droegen de dragers de kist van moeder de kerk uit en gingen ze naar de begraafplaats waar door de dominee na het dalen van de kist het ‘Onze Vader’ werd gebeden. Het was een prachtige dienst, precies zoals moeder het graa…

Wanneer ik de eerste woorden schrijf op het kaartje één jaar na het overlijden van meneer, ga ik met mijn gedachten weer één jaar terug in de tijd. Meneer belde naar kantoor om een afspraak te maken voor een voorgesprek. “Ik ben ernstig ziek, mijn ziekte neemt steeds meer de overhand en ik ben er eigenlijk wel klaar mee “, vertelt hij mij. Hij wil graag op kort termijn een gesprek over zijn uitvaart, want hij wil dat zijn partner zoveel mogelijk ontlast wordt na al haar goede zorg die hij heeft mogen ontvangen. We spreken af voor de volgende dag bij hun thuis. Openhartig vertelt hij mij wat er speelt en hoe hij en zijn partner in het leven staan. Hij spreekt zijn wensen uit over de laatste…

Eind februari. Het voorjaar wint het luidkeels van de winter. Ik parkeer mijn auto bij de zwemplas en loop een zandpad op. De zon warmt me. Als ik de bocht voorbij ben, zie ik een wit boerderijtje staan. De grote dennenboom ernaast houdt de wacht. De echtgenote van meneer komt me tegemoet lopen. We hebben een afspraak gemaakt om de wensen voor de uitvaart van meneer te bespreken, maar het ging niet meer vertelt ze. Hij gaf die ochtend aan niet meer te willen. Nederig en stil betreed ik de woonkamer waar ook de dochter, zoon en schoonzoon zijn. Meneer maakt grapjes, zegt ‘hol op te piep’n’ tegen iedereen in de kamer en sluit dan zijn ogen om in een diepe slaap te vallen. De stilte is oorver…

Na het overlijden van haar man, blijft mevrouw alleen en een beetje eenzaam achter. Het echtpaar is helaas altijd kinderloos gebleven. Door de jaren heen heeft het echtpaar dat gemis opgevuld door een liefdevol huis te bieden aan vele verschillende huisdieren. Er is weinig contact met de kleine groep van verre familieleden. Mevrouw heeft geen intensief, maar wel goed contact met een aantal buurtgenoten. Het alleen zijn valt mevrouw zwaar, vandaar dat mevrouw besluit dat pup Alfred bij haar in huis komt wonen. Vele jaren zijn ze samen en Alfred is waarschijnlijk degene die de grootste geheimen van mevrouw weet. Wanneer het uitlaten van Alfred te zwaar wordt voor mevrouw, ontfermen lieve buu…

Het is het begin van het nieuwe jaar. Het is maandagochtend als ik na kerst en oud en nieuw weer op kantoor begin. Bijzondere dagen die in deze tijd voor iedereen op een toch andere wijze ingevuld zijn geweest. En zeker als je een dierbare moet missen kan het een moeilijke tijd zijn, waarin je juist nu de aanwezigheid van lieve mensen om je heen wilt ervaren en troost wilt vinden. Na een kopje koffie en de nieuwjaarswensen van de collega’s, begin ik eerst met het openen van de mailbox. Mijn oog valt op een mailtje dat ik ontvangen heb met de vraag of ik iets kan vertellen over het werken in de uitvaartbranche. Er spreekt belangstelling uit de vraagstelling en enthousiasme. Het is iemand di…